Dit is het vervolg op het eerste deel. Wil je het eerste deel ook lezen? Klik hier.
Daar zat ik dan, in een overvolle wachtruimte in het publieke ziekenhuis. Na lange tijd wachten kwam ik terecht in een grote ruimte met ongeveer 10 bedden. Op de bedden lagen hoogzwangere vrouwen met twee banden om hun buik, naast het bed stond een printer waar een lange sliert papier uit kwam.
De verloskundige deed de banden om mijn buik en ging daarna snel verder naar de volgende. Het oogde allemaal wat chaotisch.
Al snel kreeg ik door dat er helemaal geen papier uit de machine kwam. Er liepen verschillende verloskundigen rond in de ruimte. Ik riep een van hen en wees haar erop dat het papier er niet uit kwam. Ze rommelde wat aan het papier zei dat alles goed ging. Maak je geen zorgen zei ze, no te preocupes.
Een signaal
Toch zag ik dat het papier er nog steeds niet uit kwam. Ik sprak een andere verloskundige aan, die merkte inderdaad op dat het vast liep. Ze deed iets en toen begon het papier langzaam te lopen. Maar al snel stopte het weer.
Ik moest weer iemand roepen die dezelfde handeling deed, maar wederom liep het papier alweer vast. Ik merkte dat mijn geduld op raakte. Na verloop van tijd gaf het me onrust en stress. Inmiddels zag ik allerlei vrouwen komen en gaan. Het maakte me absoluut niet blij. Ik hield de klok nauwlettend in de gaten en op een gegeven moment leken de minuten uren te duren. Op het moment dat dat gebeurd komen er emoties los bij mij.
Ik voel ongeduld, frustratie, angst, verdriet en machteloosheid.
Geen adequate emoties voor zo’n relatief kleine gebeurtenis.
Het heeft iets te maken met een traumatische gebeurtenis uit mijn jeugd. Maar ik kan dit soort momenten ook gebruiken om persoonlijk te groeien.
Juist de momenten waarin we ons gefrustreerd voelen zijn de kansen voor persoonlijke groei.
Zie wachttijd als een kans om tot jezelf te komen en niet als een frustratiemoment.
Voor mij was dit dus een mooi moment om deze wijsheid in de praktijk te oefenen.
Uiteindelijk kwam er iemand die van aanpakken wist en zorgde dat het papier bleef doorlopen. Al met al lag ik 1.5 uur aan de apparatuur.
Het was een zegen want nu wist ik dat ik niet ging bevallen in het publieke ziekenhuis.
Hoe de zwaartekracht helpt tijdens de bevalling
Mijn zwangerschap vorderde. Vanaf het begin van mijn zwangerschap zat ik bij een gynaecologenpraktijk. Ik had vanaf het begin af aan twijfels over de gynaecoloog die de controles uitvoerde.
Na verloop van tijd besprak ik mijn wensen wat betreft mijn bevalling. Zo wilde ik bijvoorbeeld niet horizontaal op bed moeten liggen tijdens de persfase.
In het boek vrije bevalling had ik gelezen dat de zwaartekracht in ons voordeel werkt als we verticaal bevallen. Maar als we horizontaal, dus liggend, bevallen dan moeten we als het ware onze baby eerst omhoog persen over ons staartbeentje heen.
Voor de gynaecoloog is het makkelijker als we liggend bevallen maar voor de vrouw geeft het extra veel pijn. Mijn gynaecoloog gaf mij enkel en alleen de optie om liggend op bed te bevallen. Dit was voor mij een reden om te zoeken naar iemand anders.
Wel of geen ruggenprik
Tegen het eind van mijn zwangerschap zijn we begonnen aan een zwangerschapscursus in de buurt.
Wekelijks kwamen we daar om de cursus te volgen. De informatie die we kregen was erg nuttig en al snel merkte ik op dat de verloskundigen achter natuurlijke bevallingen stonden. Dus liever geen ruggenprik. Een ruggenprik zorgt ervoor dat de kans op verder medisch ingrijpen groter is volgens het boek Vrije Bevalling.
Via de verloskundige die de cursus gaf ben ik terecht gekomen bij een gynaecoloog die verbonden was aan de praktijk waar we de cursus volgde. Deze gynaecoloog werkte ook voor het ziekenhuis waar ik wilde gaan bevallen.
In Nederland krijg je automatisch de gynaecoloog die op dat moment dienst heeft. Je kunt dus niet kiezen wie er bij je bevalling is.
Voor mij was het belangrijk dat ik deze keuze wel had. Ik wilde namelijk iemand die hetzelfde erin stond als ik. Zo natuurlijk mogelijk, tenzij niet anders kan dan ingrijpen.
Op de valreep heb dus een gynaecoloog gevonden waar ik een goed gevoel bij had. De laatste wekelijkse controles heb ik bij haar gedaan.
Uiteindelijk ben ik in week 40+5 dagen ingeleid en is onze liefste en grootste wonder geboren in het ziekenhuis onder begeleiding van een kundige en meevoelende gynaecoloog.
Geen kraamzorg in Spanje
In Spanje blijf je minimaal 48 uur in het ziekenhuis, ook als je een ongecompliceerde bevalling hebt gehad. Op deze manier houden ze baby en moeder nog een tijdje onder controle. Dagelijks komen er verloskundigen langs. Ook de gynaecoloog en kinderarts komen kijken hoe het gaat. Voor mij gaf dit een heel fijn gevoel. Mijn bevalling is heel goed gegaan en ik kijk er met een tevreden gevoel op terug. Maar ook voelde ik me kwetsbaar en lichamelijk nog zwak.
Het voelde fijn en geruststellend dat we nog in het ziekenhuis waren. Voordat we naar huis gingen deed de verloskundige onze baby in badje. Daarbij gaf ze uitleg hoe we het moesten doen. Ik vond dat dit er vrij ruw aan toe ging.
Op een maandag in november ben ik bevallen van onze zoon en de woensdag daarna rond 13.30 gingen we naar huis.
In Spanje is er geen kraamzorg. Bij thuiskomst stonden we er alleen voor. Het is gebruikelijk dat familie komt helpen. In onze persoonlijke situatie was dit niet mogelijk omdat onze beide families ver weg wonen.
We konden altijd het ziekenhuis bellen als er iets was of als we vragen hadden. Dat was een geruststellend idee. Al met al was dat niet nodig en hebben we het heel goed kunnen redden met z’n drieën. Iets waar ik trots op ben. En daarnaast ben ik dankbaar dat we de eerste dagen hebben kunnen doorbrengen in onze eigen bubbel. Dagen om nooit meer te vergeten.
Verschillen tussen Nederland en Spanje
In Spanje is er publieke zorg en privé zorg. Dit systeem kennen we in Nederland niet. Ook is het heel normaal om een ruggenprik te krijgen in Spanje, het wordt zelfs aangemoedigd.
Er is dus geen kraamzorg in Spanje. Maar daardoor blijf je wel ongeveer 2 dagen in het ziekenhuis.
Thuis bevallen is (nog) onbekend. Het bevallen in een bevalbad komt ook nog nauwelijks voor.
Ik kijk met een goed gevoel terug op mijn bevalling in het ziekenhuis. Het personeel is kundig en het was ontzettend fijn om onze eigen kamer te hebben na afloop. Ook vond ik het heel fijn dat we wat langer konden blijven en dat we niet na een paar uur alweer naar huis werden gestuurd. Mijn ervaring met het bevallen in Spanje is een goede geweest. Ik hoop dat jij ook een goede en makkelijke bevalling tegemoet gaat. Ik wens jou een mooie bevalling